Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Tu quidem reddes; Sed quae tandem ista ratio est? Age sane, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Age, inquies, ista parva sunt. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ad eos igitur converte te, quaeso.

In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Recte, inquit, intellegis.

Quae etsi mihi nullo modo probantur, tamen Democritum
laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset,
nollem vituperatum.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura
vellet.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Confecta res esset.

Refert tamen, quo modo.: Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Nos vero, inquit ille;: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Erat enim Polemonis.: Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Qui convenit?: Quid enim?
Quibusnam praeteritis?: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Velut ego nunc moveor.: Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sed quot homines, tot sententiae; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.